Ως τραύμα ορίζεται η βίαιη διακοπή της συνέχειας ενός ιστού που οφείλεται σε μηχανικά, θερμικά, χημικά ή ακτινικά αίτια. Η ουλή είναι το τελικό αποτέλεσμα της επούλωσης ενός τραύματος, ύστερα από μια διαδικασία γνωστή ως ουλοποίηση.
Ως τραύμα ορίζεται η βίαιη διακοπή της συνέχειας ενός ιστού που οφείλεται σε μηχανικά, θερμικά, χημικά ή ακτινικά αίτια. Η ουλή είναι το τελικό αποτέλεσμα της επούλωσης ενός τραύματος, ύστερα από μια διαδικασία γνωστή ως ουλοποίηση.
Οι μηχανικές κακώσεις διακρίνονται σε ανοικτές και κλειστές. Ως ανοικτοί τραυματισμοί ορίζονται εκείνοι στους οποίους υπάρχει διακοπή της συνέχειας του δέρματος, ενώ ως κλειστοί τραυματισμοί ορίζονται εκείνοι στους οποίους το άθικτο δέρμα καλύπτει μια περιοχή με βλάβη σε υποκείμενα όργανα και δομές. Όσον αφορά τους μαλακούς ιστούς, τα τραύματα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε εκείνα χωρίς απώλεια δέρματος και σε εκείνα με απώλεια δέρματος. Ο υγιής οργανισμός αντιδρά σε κάθε τραυματισμό με μια αλληλουχία προκαθορισμένων «μέτρων» που αποσκοπούν στην επούλωση. Ανάλογα με τον τύπο του ιστού που έχει υποστεί βλάβη, μπορεί να υπάρξει αναγέννηση (όπως στο επιθήλιο της επιδερμίδας, στα οστά, στο αγγειακό ενδοθήλιο ή στο περιτόναιο) ή η απλή αποκατάσταση να είναι ο απώτερος στόχος της όλης διαδικασίας (όπως στα νεύρα).
Μόλις τραυματιστεί ένας ιστός, το σώμα θα προσπαθήσει να περιορίσει την περαιτέρω απώλεια αίματος και να αποφύγει την εισβολή παθογόνων μικροοργανισμών «κλείνοντας» την πληγή το συντομότερο δυνατό. Κατ' αρχήν, στην περιοχή του τραύματος εμφανίζεται ινώδης ιστός, που σηματοδοτεί την έναρξη της πρώτης φάσης της επούλωσης, της φάσης της φλεγμονής. Ταυτόχρονα τα μακροφάγα κύτταρα και τα λεμφοκύτταρα μεταναστεύουν στην περιοχή ξεκινώντας την ιστόλυση των νεκρωμένων ιστών. Στη συνέχεια διεγείρουν τους ινοβλάστες για την παραγωγή ινώδους συνδετικού ιστού και κολλαγόνου, δεύτερη φάση (υπερπλασία). Τα τριχοειδή αγγεία από την περιφέρεια του τραύματος διεισδύουν στο τραύμα και μεταξύ τους σχηματίζεται ο νέος συνδετικός ιστός. Αυτός ο ιστός στην τρίτη φάση της αναδιαμόρφωσης θα μετατραπεί σε συνδετικό ιστό με λίγα μόνο κύτταρα και τριχοειδή αλλά πλούσιο σε ίνες που θα αποτελέσουν στη συνέχεια τον ουλώδη ιστό. Ένας ιστός μπορεί να επουλωθεί, ανάλογα με τη μορφή του τραυματισμού του, είτε κατά το πρώτο είτε κατά το δεύτερο έτος. Οι τραυματισμοί που επουλώνονται στον πρώτο χρόνο παρουσιάζουν περιορισμένη παραγωγή ινώδους συνδετικού ιστού, όπως οι τραυματισμοί χωρίς απώλεια δέρματος. Τα τραύματα που επουλώνονται δευτερογενώς παρουσιάζουν υψηλή παραγωγή ινώδους συνδετικού ιστού, με στόχο την κάλυψη ενός «ελλείμματος», όπως τα τραύματα με απώλεια δέρματος. Στα τραύματα που επουλώνονται με δεύτερη πρόθεση, εκτός από τις τρεις φάσεις επούλωσης, ακολουθούνται παράλληλα δύο βιολογικοί μηχανισμοί. Αυτοί είναι η επιθηλιοποίηση και η υποχώρηση της ουλής.
Η φυσιολογική επούλωση ενός τραύματος υπόκειται σε διάφορους παράγοντες που μπορούν να την επηρεάσουν, με αποτέλεσμα την καθυστερημένη επούλωση, τη μειωμένη μηχανική σταθερότητα της ουλής και ακόμη και δυσμορφικές ουλές. Οι παράγοντες αυτοί διακρίνονται σε τοπικούς και γενικούς παράγοντες. Παράγοντες που επηρεάζουν την επούλωση
Οι ουλές είναι το αποτέλεσμα της ίασης της χαλάρωσης της συνέχειας ενός ιστού. Όσον αφορά το δέρμα, η πρώτη συρραφή του τραύματος εξασφαλίζει ιδανικές συνθήκες επούλωσης και αισθητικά και λειτουργικά αποδεκτές ουλές. Από την άλλη πλευρά, η δευτερογενής επούλωση οδηγεί συχνά σε πλατιές, αισθητικά μη αποδεκτές ουλές με λειτουργικές διαταραχές λόγω της δευτερογενούς ραβδώσεις τους, ιδίως όταν βρίσκονται κοντά σε μια άρθρωση. Χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά μιας ουλής είναι:
Ο μηχανισμός του τραυματισμού παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία επούλωσης και ουλoποίησης. Η ουλή μπορεί να είναι αποτέλεσμα τραυματισμού, αλλά και παθολογικών καταστάσεων του δέρματος ή άλλων οργανικών ασθενειών. Οι τραυματικές ουλές είναι συνέπεια μηχανικών, θερμικών, χημικών και ακτινωτών αιτιών. Οι δερματολογικές παθήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε ουλές είναι:
Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η αφαίρεση της υποκείμενης αιτίας πριν από την εμφάνιση των ουλών. Πολλές οργανικές ασθένειες μπορούν να οδηγήσουν σε ουλές. Διαφορετικοί τύποι ουλών προκύπτουν από διαφορετικούς μηχανισμούς, διαφορετικές θέσεις και διαφορετικές οδούς επούλωσης. Έτσι, έχουμε:
Greek 
English