Περιλαμβάνουν ένα πλήθος δυσμορφιών, από απλή υποπλασία έως σοβαρές ανωμαλίες, οι οποίες αποτελούν διαταραχές διαμόρφωσης. Οι ανωμαλίες αυτές δημιουργούν ασυμμετρίες του μαστού. Ο στόχος της πλαστικής χειρουργικής είναι επομένως η αποκατάσταση των μαστών και η επίτευξη συμμετρίας.
Α) ανωμαλίες ατροφικού τύπου: -αμαστία - απλασία - υποπλασία (μονομερής ή διμερής) Β) ανωμαλίες υπερτροφικού τύπου - πολυμαστία - ασύμμετρη υπερτροφία. Θα αναφερθούμε στις πιο χαρακτηριστικές ανωμαλίες του μαστού.
Χαρακτηρίζεται από μονομερή, πλήρη απουσία μόνο του μαζικού αδένα. Υπάρχουν μορφολογικές αλλοιώσεις του ημιθωρακίου λόγω της έλλειψης των θωρακικών μυών. Η παραμόρφωση αυτή ονομάζεται σύνδρομο POLAND. Η αποκατάσταση επιτυγχάνεται χειρουργικά, με τη χρήση ενός μυός (μείζων ραχιαίος μυς) για την κάλυψη του ελλείμματος και ενός ενθέματος σιλικόνης κατάλληλου μεγέθους.
Μπορεί να είναι μονόπλευρη ή αμφίπλευρη. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία όλων των ανατομικών στοιχείων του μαστού, αλλά είναι υπανάπτυκτα. Στη μονόπλευρη υποπλασία, υπάρχει ένας φυσιολογικά αναπτυγμένος μαστός και ένας υποπλαστικός μαστός. Ο «φυσιολογικός» μαστός θα χρησιμοποιηθεί ως «οδηγός-μοντέλο» για τον σχηματισμό του υποπλαστικού μαστού. Είναι, βέβαια, δυνατόν ο φυσιολογικός μαστός να παρουσιάζει κάποιο βαθμό πτώσης ή υπερτροφίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, της διαμόρφωσης του μαστού θα πρέπει να προηγείται και να ακολουθεί η διόρθωση του υποπλαστικού μαστού, προκειμένου να επιτευχθεί συμμετρία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα υποπλασίας είναι οι «σωληνοειδείς μαστοί». Περιγράφηκαν για πρώτη φορά το 1976 (Rees-Aston). Ανάλογα με το βαθμό της υποπλασίας, διακρίνονται 3 μορφές. Η ύπαρξη ενός ρικνωτικού ινώδους δακτυλίου στη βάση του μαστού εμποδίζει τόσο την οριζόντια όσο και την κάθετη ανάπτυξή του και οδηγεί σε σωληνοειδές σχήμα του μαστού. Το σύμπλεγμα θηλή-αραιοθήκη μπορεί να είναι μεγαλύτερο σε σχέση με το μέγεθος του μαστού, με την υπομαστοειδή γραμμή σε υψηλότερο επίπεδο. Πολλές χειρουργικές μέθοδοι, έχουν περιγραφεί για τη διόρθωση αυτής της παραμόρφωσης. Η πιο υποσχόμενη από αυτές περιλαμβάνει μια περιπρωκτική προσέγγιση του μαστού, διαίρεση του ρικινικού ινώδους δακτυλίου, ανακατανομή του παρεγχύματος και, κατά κανόνα, τοποθέτηση πρόθεσης σιλικόνης. Τα αποτελέσματα της μεθόδου είναι πολύ ικανοποιητικά.Η αμφίπλευρη υποπλασία με ασυμμετρία μπορεί να επηρεάσει τόσο τη διάμετρο όσο και την προβολή των μαστών. Η τοποθέτηση προθέσεων σιλικόνης διαφορετικού μεγέθους λύνει το πρόβλημα. Η πολυμαστία είναι μια σπάνια συγγενής ανωμαλία που χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός υπεράριθμου μαστού, ο οποίος τις περισσότερες φορές εντοπίζεται στη μασχάλη. Ο μαστός αυτός αφαιρείται χειρουργικά. Η υπερτροφία των μαστών, καθώς και ο συνδυασμός υπερτροφίας και υποπλασίας, αντιμετωπίζονται χειρουργικά με κοινό στόχο την επίτευξη συμμετρίας. Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό παρέχονται στην ενότητα για τη μείωση των μαστών. Η μέθοδος αυτή εκμεταλλεύεται την ικανότητα του δέρματος να μεγαλώνει προοδευτικά όπως το δέρμα της κοιλιάς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο δερματικός διαστολέας τοποθετείται είτε απευθείας ταυτόχρονα με τη μαστεκτομή, είτε αργότερα χωρίς περαιτέρω τομές από την τομή μαστεκτομής, κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ. Μέσω μιας μικρής βαλβίδας που τοποθετείται κάτω από το δέρμα, το δέρμα τεντώνεται περιοδικά μέχρι να γεμίσει μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες. Όταν το δέρμα τεντωθεί επαρκώς, ο διαστολέας αφαιρείται σε μια δεύτερη επέμβαση και τοποθετείται το μόνιμο ένθεμα. Ορισμένοι διαστολείς είναι σχεδιασμένοι να παραμένουν μόνιμα. Σε μια δεύτερη φάση, δημιουργείται το σύμπλεγμα θηλής-areola. Ορισμένοι ασθενείς δεν χρειάζονται διαστολή και ο γιατρός μπορεί να τοποθετήσει το ένθεμα στην πρώτη επέμβαση.
Όταν χρειαζόμαστε επίσης δέρμα για την αποκατάσταση του μαστού, χρησιμοποιούμε τον επίπεδο ραχιαίο μυ από την πλάτη μαζί με μια δερματική νησίδα. Ο μυς μαζί με μια δερματική νησίδα σε σχήμα ατράκτου μεταφέρεται μέσω μιας σήραγγας που κατασκευάζεται κάτω από το δέρμα της μασχάλης στο πρόσθιο θωρακικό τοίχωμα για να δημιουργηθεί μια θήκη για την τοποθέτηση της πρόθεσης ή του διαστολέα. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η δημιουργία μιας νέας ουλής στην πλάτη, περισσότερες ουλές στο στήθος και αποχρωματισμός στην περιοχή του στήθους, καθώς το δέρμα της πλάτης δεν έχει το ίδιο χρώμα με αυτό του πρόσθιου θωρακικού τοιχώματος. Στην πλάτη το τραύμα κλείνει με οριζόντια τομή. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται συνήθως όταν έχει εφαρμοστεί ακτινοθεραπεία στο δέρμα του πρόσθιου θωρακικού τοιχώματος.
Σε αυτή τη μέθοδο δεν χρησιμοποιούμε ένθετο. Η μέθοδος είναι ιδανική για ασθενείς που έχουν λίγη περίσσεια λίπους και δέρματος στο κάτω κοιλιακό τοίχωμα. Καθιστά δυνατή την αποκατάσταση ακόμη και ενός μαζικού πτωτικού μαστού με πιο φυσικό σχήμα από ένα ένθετο. Το δέρμα και το λίπος της κοιλιάς μεταφέρονται μέσω μιας σήραγγας που δημιουργείται κάτω από το δέρμα μαζί με τον ορθό κοιλιακό μυ και τα αγγεία του. Στην κοιλιά αφήνεται μια οριζόντια ουλή πανομοιότυπη με την κλασική τομή κοιλιοπλαστικής. Τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι η βαρύτητα της επέμβασης και η μακρά παραμονή στην κλινική καθώς και οι νέες ουλές στην κοιλιά και το στήθος. Τα πλεονεκτήματα είναι ότι το αποτέλεσμα είναι πιο φυσικό, ιδίως εάν ο προς αποκατάσταση μαστός είναι ογκώδης. Στις 2 μεθόδους που περιγράφηκαν παραπάνω, ο μυς και ο ιστός μεταφέρονται μέσω σήραγγας και χωρίς να αποσπώνται από τη δότρια περιοχή. Σε μια άλλη τεχνική ο ιστός μεταφέρθηκε χειρουργικά και μεταμοσχεύθηκε στο στήθος με επανασύνδεση των αγγείων του με τα αγγεία του θωρακικού τοιχώματος με τη χρήση μικροχειρουργικών τεχνικών. Συχνά μετά την αποκατάσταση του μαστού είναι απαραίτητη μια επέμβαση στον άλλο μαστό (σμίκρυνση, μαστοπηξία, αύξηση) προκειμένου να αποκτήσει ο μαστός συμμετρικό σχήμα. Έξι μήνες μετά την αποκατάσταση του μαστού, πραγματοποιείται μια δεύτερη επέμβαση για τη δημιουργία της θηλής και της θηλαίας άλω. Αυτό γίνεται με τοπική αναισθησία και συνήθως λαμβάνουμε μόσχευμα δέρματος από τη μηριαία πτυχή για τη δημιουργία της θηλαίας άλω και χρησιμοποιούμε τοπικό κρημνό για την αποκατάσταση της θηλής.
Greek 
English