Η αποκατάσταση του μαστού μετά από μαστεκτομή είναι απαραίτητη, εν όψει του μόνιμου ακρωτηριασμού και των ψυχολογικών, κοινωνικών και εμφανισιακών προβλημάτων που δημιουργεί αυτή η διαδικασία. Η ασθενής μπορεί να επισκεφθεί τον πλαστικό χειρουργό πριν από τη μαστεκτομή και να συζητήσει μαζί του τη δυνατότητα αποκατάστασης είτε άμεσα (ταυτόχρονα με τη μαστεκτομή) είτε αργότερα (μετά από 6 μήνες).
Η αποκατάσταση του μαστού μετά από μαστεκτομή είναι απαραίτητη, λαμβάνοντας υπόψη τον μόνιμο ακρωτηριασμό και τα ψυχολογικά, κοινωνικά και εμφανισιακά προβλήματα που δημιουργεί αυτή η επέμβαση. Η ασθενής μπορεί να επισκεφθεί τον πλαστικό χειρουργό πριν από τη μαστεκτομή και να συζητήσει μαζί του τη δυνατότητα αποκατάστασης είτε άμεσα (ταυτόχρονα με τη μαστεκτομή) είτε αργότερα (μετά από 6 μήνες) και τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αυτή η αποκατάσταση.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που εφαρμόζονται για την αποκατάσταση του μαστού, η επιλογή εξαρτάται από την κατάσταση της περιοχής (τύπος μαστεκτομής, ακτινοθεραπεία κ.λπ.), την επιθυμία της ασθενούς και την εμπειρία του πλαστικού χειρουργού. Συχνά υποτιμάται και αυτό γιατί δεν γνωρίζουμε ότι το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας, αποτελώντας το 16% του βάρους μας, και είναι υπεύθυνο για τη διατήρηση της ομοιόστασής μας. Το δέρμα αποτελεί φραγμό για την απώλεια θερμότητας, νερού και ηλεκτρολυτών και αποτελεί σημαντικό φραγμό για τα μικρόβια.
Η μέθοδος αυτή εκμεταλλεύεται την ικανότητα του δέρματος να αναπτύσσεται προοδευτικά όπως το δέρμα της κοιλιάς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο δερματικός διαστολέας τοποθετείται είτε απευθείας ταυτόχρονα με τη μαστεκτομή, είτε αργότερα χωρίς περαιτέρω τομές από την τομή μαστεκτομής, κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ. Μέσω μιας μικρής βαλβίδας που τοποθετείται κάτω από το δέρμα τεντώνεται περιοδικά μέχρι να γεμίσει μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες. Όταν το δέρμα τεντωθεί επαρκώς, ο διαστολέας αφαιρείται σε μια δεύτερη επέμβαση και τοποθετείται το μόνιμο ένθεμα. Ορισμένοι διαστολείς έχουν σχεδιαστεί για να παραμένουν μόνιμα. Σε μια δεύτερη φάση δημιουργείται το σύμπλεγμα θηλής - θηλαίας άλω. Ορισμένοι ασθενείς δεν χρειάζονται διαστολή και ο γιατρός μπορεί να τοποθετήσει το ένθεμα στην πρώτη επέμβαση.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που εφαρμόζονται για την αποκατάσταση του μαστού, η επιλογή εξαρτάται από την κατάσταση της περιοχής (τύπος μαστεκτομής, ακτινοθεραπεία κ.λπ.), την επιθυμία της ασθενούς και την εμπειρία του πλαστικού χειρουργού. Συχνά υποτιμάται και αυτό γιατί δεν γνωρίζουμε ότι το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας, αποτελώντας το 16% του βάρους μας, και είναι υπεύθυνο για τη διατήρηση της ομοιόστασής μας. Το δέρμα αποτελεί φραγμό για την απώλεια θερμότητας, νερού και ηλεκτρολυτών και αποτελεί σημαντικό φραγμό για τα μικρόβια.
Όταν χρειαζόμαστε επίσης δέρμα για την αποκατάσταση του μαστού, χρησιμοποιούμε τον επίπεδο ραχιαίο μυ από την πλάτη μαζί με μια δερματική νησίδα. Ο μυς μαζί με μια δερματική νησίδα σε σχήμα ατράκτου μεταφέρεται μέσω μιας σήραγγας που κατασκευάζεται κάτω από το δέρμα της μασχάλης στο πρόσθιο θωρακικό τοίχωμα και δημιουργεί μια θήκη για την τοποθέτηση της πρόθεσης ή του διαστολέα.
Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η δημιουργία μιας νέας ουλής στην πλάτη, περισσότερες ουλές στο στήθος και αποχρωματισμός στην περιοχή του στήθους, καθώς το δέρμα της πλάτης δεν έχει το ίδιο χρώμα με αυτό του πρόσθιου θωρακικού τοιχώματος. Στην πλάτη το τραύμα κλείνει με οριζόντια τομή. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται συνήθως όταν έχει εφαρμοστεί ακτινοθεραπεία στο δέρμα του πρόσθιου θωρακικού τοιχώματος.
Σε αυτή τη μέθοδο δεν χρησιμοποιούμε ένθετο. Η μέθοδος είναι ιδανική για ασθενείς που έχουν λίγη περίσσεια λίπους και δέρματος στο κάτω κοιλιακό τοίχωμα. Καθιστά δυνατή την αποκατάσταση ακόμη και ενός ογκώδους πτωτικού μαστού με πιο φυσικό σχήμα από ένα ένθετο. Το δέρμα και το λίπος της κοιλιάς μεταφέρονται μέσω μιας σήραγγας που δημιουργείται κάτω από το δέρμα μαζί με τον ορθό κοιλιακό μυ και τα αγγεία του. Στην κοιλιά αφήνεται μια οριζόντια ουλή πανομοιότυπη με την κλασική τομή κοιλιοπλαστικής.
Τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι η βαρύτητα της επέμβασης και οι πολλές ημέρες παραμονής στην κλινική, καθώς και οι νέες ουλές στην κοιλιά και το στήθος. Τα πλεονεκτήματα είναι ότι το αποτέλεσμα είναι πιο φυσικό, ιδίως αν ο προς αποκατάσταση μαστός είναι ογκώδης. Στις 2 μεθόδους που περιγράφηκαν παραπάνω, ο μυς και ο ιστός μεταφέρονται μέσω σήραγγας και χωρίς να αποσπώνται από τη δότρια περιοχή.
Σε μια άλλη τεχνική, ο ιστός μεταφέρεται χειρουργικά και μεταμοσχεύεται στο μαστό με επανασύνδεση των αγγείων του με τα αγγεία του θωρακικού τοιχώματος χρησιμοποιώντας μικροχειρουργικές τεχνικές. Συχνά μετά την αποκατάσταση του μαστού είναι απαραίτητη μια επέμβαση στον άλλο μαστό (σμίκρυνση, μαστοπηξία, αύξηση) προκειμένου να επιτευχθεί ένας συμμετρικός μαστός.
Έξι μήνες μετά την αποκατάσταση του μαστού, πραγματοποιείται μια δεύτερη επέμβαση για τη δημιουργία της θηλής και της θηλαίας άλω. Αυτό γίνεται υπό τοπική αναισθησία και συνήθως λαμβάνουμε ένα δερματικό μόσχευμα από τη μηριαία πτυχή για τη δημιουργία της θηλής και χρησιμοποιούμε έναν τοπικό κρημνό για την αποκατάσταση της θηλής.
Greek 
English