Περιλαμβάνουν πλήθος δυσμορφιών, από απλές υποπλασίες έως σοβαρές ανωμαλίες, που αποτελούν διαταραχές διαμόρφωσης. Αυτές οι ανωμαλίες δημιουργούν ασυμμετρία των μαστών. Ο στόχος της πλαστικής χειρουργικής είναι επομένως η αποκατάσταση των μαστών και η επίτευξη συμμετρίας.
Περιλαμβάνουν πλήθος δυσμορφιών, από απλές δυσμορφίες έως σοβαρές ανωμαλίες, που αποτελούν διαταραχές διαμόρφωσης.
Αυτές οι ανωμαλίες δημιουργούν ασυμμετρία των μαστών. Ο στόχος της πλαστικής χειρουργικής είναι επομένως η αποκατάσταση των μαστών και η επίτευξη συμμετρίας.
Διακρίνονται σε:
Α) Ανωμαλίες ατροφικού τύπου:
– Αμαστία
– Απλασία
– Υποπλασία (μονόπλευρη ή αμφίπλευρη)
Β) Ανωμαλίες υπερτροφικού τύπου
– Πολυμαστία
– Ασύμμετρη υπερτροφία
Θα αναφερθούμε στις πιο χαρακτηριστικές ανωμαλίες των μαστών.
Χαρακτηρίζεται από μονόπλευρη, πλήρη απουσία μόνο του μαζικού αδένα. Υπάρχουν μορφολογικές αλλοιώσεις του ημιθώρακα λόγω έλλειψης των θωρακικών μυών. Αυτή η δυσμορφία ονομάζεται σύνδρομο POLAND. Η αποκατάσταση επιτυγχάνεται χειρουργικά, με τη χρήση ενός μυός (έκταση ραχιαίου μυός) για την κάλυψη του ελλείμματος και ενός σιλικονούχου εμφυτεύματος κατάλληλου μεγέθους.
Μπορεί να είναι μονόπλευρη ή αμφίπλευρη. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία όλων των ανατομικών στοιχείων του μαστού, αλλά σε υποαναπτυγμένη μορφή.
Στην μονόπλευρη υποπλασία, υπάρχει ένας φυσιολογικά αναπτυγμένος μαστός και ένας υποπλαστικός μαστός. Ο «φυσιολογικός» μαστός θα χρησιμοποιηθεί ως «οδηγός» για τη διαμόρφωση του υποπλαστικού μαστού. Φυσικά, είναι πιθανό ο φυσιολογικός μαστός να παρουσιάζει κάποιο βαθμό πτώσης ή υπερτροφίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η διαμόρφωση του μαστού πρέπει να προηγηθεί από τη διόρθωση του υπομαστικού αδένα, ώστε να επιτευχθεί συμμετρία.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υποπλασίας είναι οι «σωληνοειδείς μαστοί».
Περιγράφηκαν για πρώτη φορά το 1976 (Rees-Aston). Ανάλογα με τον βαθμό υποπλασίας, μπορούν να διακριθούν σε 3 μορφές.
Η ύπαρξη ενός ρικνωτικού ινώδους δακτυλίου στη βάση του μαστού εμποδίζει τόσο την οριζόντια όσο και την κάθετη ανάπτυξή του, οδηγώντας σε σωληνοειδές σχήμα.
Το σύμπλεγμα θηλής-θηλαίας άλω μπορεί να είναι μεγαλύτερο σε σχέση με το μέγεθος του μαστού, με τη γραμμή του υπομαστίου να βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο.
Πολλές χειρουργικές μέθοδοι έχουν περιγραφεί για τη διόρθωση αυτής της δυσμορφίας. Η πιο υποσχόμενη από αυτές περιλαμβάνει μια περιθηλαία προσέγγιση του μαστού, διαίρεση του ρικνωτικού ινώδους δακτυλίου, ανακατανομή του παρεγχύματος και, ως επί το πλείστον, τοποθέτηση σιλικονούχου προθέματος.
Τα αποτελέσματα της μεθόδου είναι πολύ ικανοποιητικά.
Αμφίπλευρη υποπλασία με ασυμμετρία μπορεί να επηρεάσει τόσο τη διάμετρο όσο και την προβολή των μαστών. Η τοποθέτηση σιλικονούχων προθέσεων διαφορετικού μεγέθους επιλύει το πρόβλημα.
Πολυμαστία είναι μια σπάνια συγγενής ανωμαλία, που χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενός υπεράριθμου μαστού, ο οποίος εντοπίζεται συχνότερα στη μασχάλη. Ο μαστός αυτός αφαιρείται χειρουργικά.
Υπερτροφία των μαστών, καθώς και ο συνδυασμός υπερτροφίας και υποπλασίας, αντιμετωπίζονται χειρουργικά με κοινό στόχο την επίτευξη συμμετρίας.
Περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα παρέχονται στην ενότητα σχετικά με τη μείωση του μαστού.
EL 
EN 
